Największymi przedstawicielami nauki byli bracia Jan i Jędrzej Śniadeccy, którzy byli autorami wielu prac z dziedziny astronomii i matematyki. Jędrzej był autorem pierwszego polskiego podręcznika do chemii, a Jan opracował polską terminologię matematyczną oraz był twórcą podręcznika do algebry. Do rozwoju astronomii przyczynił się ośrodek wileński, w którym Marcin Poczobutt-Odlanicki założył obserwatorium w 1753 r. Pojawiały się wydawnictwa informacyjne, przedstawiające wykorzystanie zdobyczy wiedzy i nauki, np. „Rzeczy kopalnych osobliwie zdatniejszych” lub trzytomowy „Dykcjonarz roślinny”, w którym Krzysztof Kluk przedstawił klasyfikację polskiej flory na podstawie systemu Linneusza.